Dion de Bakker

Dion de Bakker Fotograaf.

Dion de Bakker (1960) Geboren en getogen in het Bourgondische Zuiden. Net na de hippies maar wel met Punk, New Wave en vooral Bowie. Het was ook de tijd van de Disco, maar daar had ik niet zoveel mee. Mijn hobby’s waren naast fotografie ook muziek, sport, motorrijden, steile wand klimmen en parachute springen. Een student was ik niet, maar de opleiding tot boswachter leek me wel wat. Helaas is het me niet gelukt om op de bosbouwschool aangenomen te worden. Na een baantje in een foto-vaklaboratorium moest ik op een gegeven moment de militaire dienstplicht vervullen. Fotografie was nog steeds mijn grote hobby. Tijdens deze diensttijd heb ik daarom een studie aan de fotovakschool gevolgd. Na mijn diensttijd kon ik terug gaan werken in het fotolabo. Dat heb ik enige jaren vol gehouden, maar zelf fotograferen was en is toch mijn passie. In 1993 heeft dat er toe geleid dat ik als zelfstandig fotograaf aan het werk ben gegaan. Aanvankelijk als allround fotograaf, pakken wat je pakken kunt en zo proberen de kost te verdienen. Dit als een scharrelkip het kostje bij elkaar pikken werkte maar matig. Binnen de fotografie heeft er in die tijd een enorme verandering plaats gevonden: analoog werd digitaal. Reeds in 1996 heeft dat er toe geleid dat ik me ben gaan bekwamen in foto’s scannen en digitale beeldbewerking. Niet kort daarna kwam de eerste professionele digitale camera. Ik had inmiddels erg veel ervaring opgedaan in het fotograferen van interieurs. De keuze om me hierin verder te specialiseren is toen vanzelf gemaakt. Sindsdien fotografeer ik vele interieur- en architectuur projecten voor verschillende opdrachtgevers. Dit zijn bijvoorbeeld ontwerpers, architecten, leveranciers van materialen, maar ook aannemers en interieur bouwers. Intussen ook al jaren gelukkig getrouwd en blij met twee mooie zonen. De hobby’s zijn niet meer zo spannend. Muziek is er nog steeds maar koken en lekker eten zijn tegenwoordig ook een goeie tijdsbesteding. Ook sport blijft belangrijk. Hardlopen, wielrennen en een paar keer per week een potje tennis, maar wat wellicht het belangrijkst is…. De passie voor de fotografie is nog immer niet verdwenen.